30 października 1950r. nastąpiła wymiana pieniędzy w Polsce. Może i byłem genialnym dzieckiem, ale już wtedy po lekturze kryminału "Na jagody" i w trakcie czytania którejś z ramotek : "Ku pokrzepieniu serc". Przeżyłem wtedy pierwszą traumę ekonomiczną, ponieważ, jak każdy młody idiota, uważałem postęp za wartość samą w sobie i koniecznie chciałem możliwie prędko zobaczyć NOWE PIENIĄDZE. Zawracałem głowę Ojcu by najszybciej, choćby jutro, wymienił moje oszczędności na te NOWE. Niestety, Ojciec miał na głowie własne, a raczej rodzinne problemy związane ze znaną powszechnie maksymą czerwonych: zabierz temu co ma i dziel tak by tobie pozostało najwięcej. Czerwony ustalił, że do wysokości 50000zł /starych/ każdy pracujący za 100zł dostanie po 3zł NOWE, powyżej za100zł 1zł.
Była niedziela, nakazano otwarcie wszystkich sklepów spożywczych i odbyło się prawdziwe czyszczenie magazynków. Sprzedano wszystko łącznie z solą i robaczywym makaronem. Za moje oszczędności udało mi się, mieliśmy radio a do sklepu było blisko, kupić ponad dwadzieścia tabliczek gorzkiej, twardej czekolady firmy, wtedy jeszcze, E. Wedel. Słodyczy nie lubiłem, a takiej czekolady, mimo że niby kapitalizm, nie ma do dzisiaj.
Niby mógłbym poczekać z tymi wspominkami do okrągłej, 60-ej rocznicy, ale Sienkiewicz nie żyje, Himilsbach umarł, a ja coś się marnie czuję.
Prawdziwy powód tkwi właśnie na ekranie odbiornika TV. Adresat mojego wpisu bredzi koszałki-opałki jakby ekonomia była NAUKĄ, a On jej koryfeuszem.
Panie B. ja pamiętam ceny po tej słynnej wymianie pieniędzy:
- bilet tramwajowy /W-wa/ - 50gr. ulgowy - 20 gr,
- cukier, 1kg - 5,25 zł,
- 1 kilogram/sic!/ chleba -1,50 zł
- 1/4l. wódki 8 zł czerwona, 11 zł niebieska
- benzyna 1l - 2,40 zł... i jeszcze mógłbym trochę.
Pieniądze pozostały te same. Pani HGW, po słynnych pańskich reformach, ucięła im cztery zera i zmieniła wygląd. Pan coś smuci o RPP, broni Pan OFE.
Muszę jednak Panu przyznać palmę pierwszeństwa w tej średniorocznej ponad 17000% inflacji!
